Waar gaat het bij een uitvaart om?
Veel toeters en bellen, ingetogen of wat er past bij de overledene of familie? Wij regelen een uitvaart voor bijna elk budget. Wij denken mee en zoeken naar een passende kist/mand, kaart en locatie. Voor elk wat wils.
In mijn vorige blog heb ik het verhaal verteld over Danique waarbij de voetbal een grote rol speelde.
De koekjes van Janneke
Nu kwam ik vorige week bij de familie Groetjes. Een paar jaar geleden had ik al een voorgesprek met de familie gehad. Moeder Janneke had copd en was benauwd. Ze wilde het wel allemaal geregeld hebben voor als het niet goed zou gaan. We bleven zeker twee keer per jaar contact met elkaar houden om wat er was afgesproken nog even door te nemen. De laatste keer was twee weken geleden. Haar man Ruud en dochter Carina waren aanwezig. Moeder bakte altijd zelf haar koekjes, dus bij een bezoek aan huis was het altijd koffie of thee met een eigen gebakken koekje, heerlijk. Janneke had het recept uitgeschreven voor Carina, zodat zij koekjes kon bakken voor de condoleance, dat was haar wens. De uitvaart moest niet zo stijf en lekker informeel.
Het afscheid
Vorige week lag Janneke op bed in de kamer en haar zus kwam nog even bij haar op bezoek. Samen met het gezin over koetjes en kalfjes gesproken, foto’s van vakanties bekeken en samen herinneringen opgehaald. Bij het afscheid nemen keken ze bij de deur nog even naar het bed. Verbaasd zei Ruud: “Volgens mij heeft Janneke net haar laatste adem uitgeblazen”.
Na een half uur belde Ruud mij op met het verhaal dat Janneke was overleden. Ik ben meteen naar hen toegegaan en samen hebben we op de schouwarts gewacht. In de periode daarvoor heb je toch een band opgebouwd. In deze tijd konden Ruud en Carina hun verhaal vertellen. Samen hebben we Janneke verzorgd en in haar kist gelegd. Een kist waarop de kleinkinderen een verhaal konden schrijven of iets tekenen. Ruud vond het fijn dat ze nog thuis was. Elke ochtend dronk hij zijn koffie bij haar in de kamer.
De condoleance thuis
Zaterdagochtend maakten we de woonkamer in orde, tafel eruit en statafels in de kamer. Het huis rook naar de zelfgebakken koekjes. Bloemen netjes in de vensterbank en om de kist. In de middag was het een drukte van belang. Vele vrienden, kennissen, collega’s van Carina, schoolvriendjes van de kleinkinderen en buren kwamen langs. De voordeur in, afscheid nemen van Janneke, even tijd voor een praatje, koffie met een koekje en de achterdeur weer uit. Ik zag de familie genieten van deze aandacht.
De uitvaart
Dinsdag was de uitvaart in het crematorium. Daags daarvoor had ik al de afgesproken muziek en de foto’s aangeleverd. Na mijn openingswoord luisterden we naar muziek en keken naar prachtige oude foto’s. Voordat ik Carina het woord gaf, keek ik even naar Ruud en zei: “Wat een knappe vrouw heb je 62 jaar geleden aan de haak geslagen”. (Ruud had vroeger een eigen viswinkel in het dorp). Iedereen moest er om lachen want Ruud zei meteen: “ Ik weet wel welke dame ik met mijn werphengel moest vangen”. De toon was gezet en het werd een fijne, waardevolle maar zeker ook een informele uitvaart, want dat was de wens van Janneke.
