Een inkijk in het leven van een uitvaartorganisatie:
Zondagochtend vroeg werden we gebeld door de familie. Moeder Sonja was in het ziekenhuis overleden. We mochten haar van de afdeling ophalen. Ik belde de chauffeur van de rouwauto uit zijn bed en sprong zelf onder de douche. Samen gingen we richting het ziekenhuis.
Helaas, door de huidige situatie konden we niet samen met de familie hun moeder wassen en aankleden. De dochters deden het zelf en wij adviseerden op afstand. Zo konden we met elkaar de 1,5 meter afstand waarborgen.
Na de verzorging brachten we moeder naar huis en bespraken we onder het genot van een kopje thee de uitvaart. Meteen vertelden de dochters dat moeder dol was op de natuur. Haar tuin stond vol met bloeiende bloemen en planten. Een lege stoel stond nog symbolisch in het midden van de tuin.
Bezoek aan de begraafplaats
Dinsdag gingen we langs de begraafplaats om een mooi plekje voor Sonja uit te zoeken. We kozen een zonnig plekje uitkijkend op een weiland. Ze moest dan wel andersom in het graf, maar ook dat is mogelijk.
De kerk bij de begraafplaats is anders dan anders. Voor de ceremonie is een kleine ruimte beneden en een grote ruimte boven. De steile trap is dan wel een uitdaging. Gezamenlijk kwamen we op het idee om de plechtigheid buiten te organiseren. Vlakbij het uitgekozen graf was een geschikt stukje natuur. Ook de muziek moest buiten worden verzorgd. Dat bleek geen probleem. Alles zat mee, ook het weer zag er goed uit. Het zou een stralende zonnige dag worden.
Dag van de uitvaart
Zaterdag was de uitvaart. Vroeg in de ochtend hebben we met een meetlint 30 stoelen geplaatst, zodat iedereen op gepaste afstand van elkaar kon zitten. Gezinnen mogen wel naast elkaar. We hadden de mensen die niet bij de uitvaart konden zijn, gevraagd om een erehaag te vormen. Collega’s van Sonja en ook vele vrienden, buren en bekenden van de familie stonden in de haag. Het was een mooi en indrukwekkend lint van mensen. Rijdend door deze laatste groet van bloemen en mensen kwamen we aan op de begraafplaats. De familie droeg de kist naar de aangegeven plaats terwijl haar muziek speelde. De aanwezigen konden allemaal op gepaste afstand rondom Sonja zitten. In de natuur en omringd door bloemen, bijen en vogels gaven we met elkaar gehoor aan haar laatste wens. Het gezin kijkt terug op een warme uitvaart.
Minder mensen bij een uitvaart doet niets af aan de verbondenheid. Het gaat nu echt om de intensiteit van het afscheid nemen.
